Celem ekspozycji jest ukazanie historii współczesnego malarstwa polskiego w oparciu o obrazy do tej pory nieznane lub rzadko prezentowane na czasowych wystawach tematycznych. Umożliwiaja ona przegląd najważniejszych zjawisk zachodzących w malarstwie polskim XX wieku w ujęciu chronologiczno-problemowym. Autorami eksponowanych prac są artyści czterech pokoleń, wywodzący się z różnych środowisk - krakowskiego, warszawskiego, lwowskiego, wileńskiego i łódzkiego.

Najstarsi z nich tworzyli jeszcze na przełomie XIX i XX wieku - najmłodsi tworzą do dziś.

Wystawę otwierają malarze, których twórczość stanowi pomost między tradycjami malarstwa XIX wieku a awangardą wieku XX. Są to m.in. Olga Boznańska, Alfons Karpiński, Wojciech Weiss i Wojciech Kossak. Nowe tendencje w sztuce reprezentują artyści dwudziestolecia m.in. Stanisław Ignacy Witkiewicz, Zbigniew Pronaszko, Eugeniusz Zak i Tadeusz Pruszkowski, skupieni w takich ugrupowaniach jak Formiści, Rytm, Bractwo św. Łukasza. Spośród nich prezentowani są. Najpełniej prezentowany jest ulegający stałej ewolucji kierunek zwany koloryzmem, z Komitetem Paryskim na czele. Ten rodzaj malarstwa reprezentuje m.in. Jan Cybis, Zygmunt Waliszewski, Eugeniusz Eibisch i Piotr Potworowski.

Okres powojenny malarstwa polskiego to różnorodne postawy artystyczne i wiele rodzajów plastycznego działania. Czołowych twórców tego okresu reprezentują m.in. Maria Jarema, Tadeusz Kantor i Jan Lebenstein. Ekspozycję zamykają prace Jana Dobkowskiego, Ryszarda Winiarskiego, Jerzego Rosołowicza. Łącznie Galeria Malarstwa Polskiego XX wieku prezentuje 130 obrazów 75 artystów, którzy znaleźli stałe miejsce w historii sztuki polskiej XX wieku.

Organizator: Muzeum Lubelskie