Wystawa prezentuje zarówno dzieje pieniądza, jak i historię sztuki medalierskiej w Polsce. Eksponowane są przede wszystkim oryginały ze zbiorów Gabinetu Numizmatycznego Muzeum. Umieszczono nieliczne kopie tylko w przypadku monet i medali bardzo rzadkich, niejednokrotnie zachowanych w pojedynczych egzemplarzach, a istotnych dla historii numizmatyki. Wystawa zaczyna się od prezentacji monet w 7 gablotach wiszących.
|
Układ jest chronologiczny i nominałowy. Są to przede wszystkim emisje władców polskich, uzupełnione tylko monetami obcymi, które były w powszechnym obiegu na ziemiach polskich, zwłaszcza w średniowieczu.
Pokazane są również dwa skarby monet z Lubelszczyzny. Jeden jest fragmentem większego skarbu wczesnośredniowiecznych monet, tzw. "krzyżówek" i jest to depozyt. Drugi stanowi własność Muzeum. Składają się na niego monety nowożytne o dużych nominałach, przede wszystkim talary i ich odpowiedniki, głownie obce. Monet polskich są dwie sztuki. Jest on o tyle ciekawy, że z terenu Lubelszczyzny jest odnotowane tylko to jedno znalezisko z tzw. "grubych" monet, a i z terenu Polski takich skarbów nie ma wiele. Przegląd monet kończy się na roku 1989.
Kolejno prezentowane są medale w 11 gablotach, także w układzie chronologicznym, od którego zrobiono dwa wyjątki. Najstarsze medale pokazane są w kopiach, głównie XIX-wiecznych, kolekcjonerskich, co w przypadku tych medali nie należy do rzadkości. Zaprezentowano także jedną gablotę z medalami tzw. autorskimi bądź artystycznymi (i tutaj jest układ alfabetyczny wg autorów). Przegląd kończą dwie gabloty z medalami odnoszącymi się do Lublina w jednej i Lubelszczyzny w drugiej - ostatniej. Wystawa uzupełniona jest przez plansze z tekstami w języku polskim i angielskim informującymi w zarysie o historii monet i medali w Polsce.
|
|