Wystawa składa się z czterech części: Plastyka obrzędowa, Kowalstwo, Rzeźba ludowa, Malarstwo ludowe. W części wystawy poświęconej obrzędowości dorocznej można obejrzeć eksponaty związane ze świętami Bożego Narodzenia (szopki, kukiełki, stroje kolędnicze, gwiazdy i kozy kolędnicze, ozdoby na podłaźniczkę i choinkę) i Wielkiej Nocy (palmy, pisanki, ligawki i grzechotki wielkopostne, rzeźby ukazujące Mękę Chrystusa). Ich wykonawcami są w większości nieprofesjonaliści.

W kowalstwie ludowym ze względu na funkcję i formę wyrobów wyróżnia się kowalstwo użytkowe i artystyczne. Przykłady tak jednych jak i drugich prezentowane są na wystawie. Obok narzędzi kowalskich, kowadeł czy wyrobów używanych w gospodarstwie, można zobaczyć m.in. krzyże ze zwieńczeń kapliczek i przydrożnych krzyży, świeczniki czy przyciski do papieru o baśniowych formach.

Na ekspozycji prezentującej rzeźbę ludową z XIX i XX w. szczególną uwagę należy zwrócić na kolekcję przedstawiającą Chrystusa Frasobliwego. Wizerunki Chrystusa Frasobliwego, który w kulturze ludowej zajmował szczególnie uprzywilejowaną pozycję, a rzeźby o tej tematyce, zaliczane do najcelniejszych osiągnięć sztuki ludowej, znane są przede wszystkim z zabytków XIX-wiecznych. Wzory do wykonywania figur świątkarze ludowi czerpali z rzeźb znajdujących się w kościołach.

Kolekcja malarstwa ludowego prezentuje dzieła XIX i XX-wiecznych malarzy, tak anonimowych, jak i znanych z imienia i nazwiska. Wśród galerii świętych obrazów uwagę zwraca Św. Trójca. Przedstawia on Boga Ojca podtrzymującego na kolanach umęczonego Chrystusa i św. Ducha. Takie ujęcie ikonograficzne w sztuce polskiej występuje niezwykle rzadko. Obraz zbliżony jest do typu malarstwa ikonowego. Pokrewieństwo owo wynika z kompozycji postaci: wydłużone proporcje ciała, twarze o migdałowych oczach i długim nosie, połączonym jedną linią z brwiami, oraz okonturowanie postaci.

Organizator: Muzeum Lubelskie