Galeria portretów została podzielona na portret trumienny oraz Portret reprezentacyjny i prywatny. Portret trumienny - specyficzny, nigdzie poza kulturą polską nie występujący typ portretu, związany był z sarmackim obyczajem pogrzebowym od końca XVI do końca XVIII wieku. Malowany z reguły olejem na blasze, miał kształt sześcio- lub ośmioboku, co odpowiadało przekrojowi trumny.
|
Umieszczany u wezgłowia trumny leżącej na katafalku, po to by on sam mógł "brać udział" w uroczystościach. Po uroczystościach pogrzebowych zawieszany był w kościele, którego zmarły był dobrodziejem, albo w kościelnej krypcie. Portrety trumienne malowane były najczęściej przez miejscowych malarzy cechowych, dlatego zwykle są anonimowe i nie zawsze najwyższych lotów artystycznych.
Portret reprezentacyjny i prywatny - czyli taki, na którym ukazany jest ktoś z godnością, powagą, w eleganckim stroju zaznaczającym jego status ekonomiczny, pozycję i sprawowane funkcje lub przeciwnie, w stroju codziennym, nieoficjalnym, z ulubionym przedmiotem lub zwierzęciem, bardziej malowany z chęcią zaznaczenia osobowości niż statusu społecznego.
Wybrane do galerii postacie to w większości osoby historyczne żyjące i działające w Polsce, mniej lub bardziej zasłużone dla kraju (biskupi Antoni Okęcki, Stanisław Grabowski, Wojciech Tolibowski, król August II Mocny, Stanisław Małachowski, Wojciech Opaliński, Kazimierz Poniatowski, gen. Piotr Szembek, Wiktoria z Lubowidzkich - Niemojewska, Janina z Dzieżków Malczewska, Krasicka, Agnieszka Kossowska, Józefa Szułdrzyńska, Helena Cichowicz). Portrety te ułożone zostały chronologicznie, ukazując, jak na przestrzeni trzech stuleci, wśród dostojników świeckich i duchownych.
|
|