Na wystawie prezentowane są wyroby z różnych warsztatów, różnych stylów, a tym co je łączy jest to, że wchodziły w skład zastaw stołu obiadowego. Na uwagę zasługują wyroby jednego z największych warsztatów warszawskich XIX w. - Karola Filipa Malcza. Działająca od 1828 do 1867 r. wytwórnia cieszyła się wielkim uznaniem, zaś sam mistrz jest zaliczany do najwybitniejszych polskich złotników XIX w. Wśród sreber stołowych uwagę przyciągają: półmisek, lichtarze i solniczki.

Zachwycają swym kształtem trzy klasycystyczne solniczki z pocz. XIX w., pozbawione dekoracji ornamentalnej, autorstwa Schwartza, Staneckiego i Bandaua, nawiązujące do harmonijnych proporcji naczyń antycznych.
Kufel kryształowy ze srebrnym wiekiem i niepozorny kieliszek, to dużej rzadkości przykłady sreber ze słynnej fabryki Józefa Frageta, znanej głównie z wyrobów platerowych.

Wystawiane, pojedyncze srebra sygnalizują działalność takich ośrodków jak Wrocław, który był od średniowiecza aż po XX w. centrum złotnictwa śląskiego, Poznań - centrum złotnictwa wielkopolskiego, czy Lublin (cech złotniczy założono w 1566 r. i przez długi czas miasto było jednym z dużych ośrodków złotnictwa w Polsce centralnej). Są tu wyroby dwu znanych warsztatów złotniczych Rotkiela i Gałeckiego, złotników wyróżniających się talentem i niezłym poziomem artystycznym i technicznym swoich prac.

W sposób szczególny wyeksponowane jest lavabo - dzban i owalna misa roboty wrocławskiej z 1 poł. XVIII w. Wyjątkowo piękne proporcje i wyszukana forma czynią z tego obiektu jeden z piękniejszych eksponatów wystawy.

Organizator: Muzeum Sztuki Złotniczej