Ekspozycja jest drugą z cyklu poświęconego historii łódzkich fabryk włókienniczych i została przygotowana w oparciu o zbiory Działu Historii Włókiennictwa i Działu Tkaniny Przemysłowej Centralnego Muzeum Włókiennictwa oraz Muzeum Regionalnego w Brzezinach. Wystawa jest próbą przypomnienia historii najstarszej i najdłużej działającej w Łodzi fabryki wyrobów bawełnianych. Założona w 1828 r. przez przybyłego z Saksonii Ludwika Geyera, przez prawie 20 lat, aż do powstania fabryki Karola Scheibler.
|
W okresie największego rozkwitu, w ostatnich latach przed I wojną światową, były to trzecie co do wielkości łódzkie zakłady bawełniane ustępujące tylko przedsiębiorstwom Karola Scheiblera i Izraela Poznańskiego, zatrudniające około 4.700 pracowników i produkujące rocznie tkaniny o wartości 8,7 mln rubli. Zakłady jako jedne z pierwszych objęły swoich pracowników opieką socjalną i utworzyły fabryczne organizacje oświatowe, kulturalne i sportowe - działała przy nich szkoła dla dzieci robotników, biblioteka, kasa chorych, przychodnia lekarska oraz łaźnia; ponadto w okresie międzywojennym powstał teatr oraz Klub Sportowy "Geyer".
W okresie największego rozkwitu, w ostatnich latach przed I wojną światową, były to trzecie co do wielkości łódzkie zakłady bawełniane ustępujące tylko przedsiębiorstwom Karola Scheiblera i Izraela Poznańskiego, zatrudniające około 4.700 pracowników i produkujące rocznie tkaniny o wartości 8,7 mln rubli. Zakłady jako jedne z pierwszych objęły swoich pracowników opieką socjalną i utworzyły fabryczne organizacje oświatowe, kulturalne i sportowe - działała przy nich szkoła dla dzieci robotników, biblioteka, kasa chorych, przychodnia lekarska oraz łaźnia; ponadto w okresie międzywojennym powstał teatr oraz Klub Sportowy "Geyer".
|
|