Obie połączone stałe wystawy zajmują osiem sal I piętra Pałacu. Myśl przewodnia Galerii nawiązuje do romantycznej idei Izabeli Czartoryskiej, która pragnęła ukazać pamiątki - prawdziwe i rzekome - głównie po królach i wybitnych osobistościach Polski, zebrane ku pokrzepieniu serc rodaków po utracie niepodległości z końcem XVIII wieku. Na szczególną uwagę zasługują portrety: ostatnich Jagiellonów wykonane w warsztacie Łukasza Cranacha Młodszego w połowie XVI wieku.

Do grupy pamiątek przypominających wiktorię wiedeńską należą namioty, polskie zbroje husarskie, bogato zdobione rzędy końskie, uzbrojenie, drobiazgi - m.in. czarka przypisywana wezyrowi Kara Mustafie i portrecik Kulczyckiego, legendarnego założyciela wiedeńskich kawiarni, a także cztery gwasze przedstawiające poselstwo Jana Gnińskiego do Stambułu w latach 1677-78 autorstwa Pierre-a Paula Sevina (1679).

Są tu również pamiątki przywołujące wielkie postacie polskich hetmanów - Stefana Czarnieckiego, Hieronima Sieniawskiego i Stanisława Żółkiewskiego.

Drugi wątek ekspozycji tworzą liczne wybitne wytwory europejskiego rzemiosła artystycznego, głównie z okresu średniowiecza i z czasów nowożytnych - do najcenniejszych obiektów należy dyptyk z kości słoniowej ze scenami z życia Chrystusa należący według tradycji do królowej Jadwigi, wykonany w Turyngii lub Saksonii z końcem XIV wieku, wchodzący w skład liczącego ok. 70 obiektów zespołu wyrobów z tego surowca. Również w kości słoniowej została wyrzeźbiona postać Matki Boskiej z Dzieciątkiem, powstała we Francji z końcem XIV wieku.

Stosunkowo bogato prezentuje się kolekcja zabytkowej majoliki włoskiej. Znajdują się tu m.in.: talerz ze sceną pojedynku Zerbina z warsztatu Giacoma Manciniego z połowy XVI wieku, przedstawiający epizod 24. pieśni Orlanda Szalonego Ariosta, oraz misa z wyobrażeniem piekarza, wykonana przez Mistrza Karykatur w Faenzy w latach 20. XVI wieku.

Organizator: Muzeum Książąt Czartoryskich