Zgromadzone obiekty pochodzące z okresu od III tysiąclecia p.n.e. do IV wieku n.e. odznaczają się dużą różnorodnością pod względem materiału i technik wykonania, a dziełom sztuki towarzyszą przedmioty codziennego użytku: obok marmurowych rzeźb i płaskorzeźb znajdują się sarkofagi terakotowe i drewniane, mozaika i fragmenty malowideł ściennych, drobna plastyka, ceramika - zbiór waz greckich, biżuteria, naczynia szklane, obiekty z brązu.

Szczególne miejsce zajmuje kolekcja sztuki egipskiej: sarkofagi antropoidalne i kartonaż uformowany na kształt mumii ze sklejonych warstw płótna, a także przedmioty codziennego użytku oraz związane z kultem.

Do cenniejszych należą: stela Merera, nomarchy Górnego Egiptu (ok. 2155-2040 p.n.e.), fragment malowidła ściennego z komory grobowej faraona Setiego I (początek XIV wieku p.n.e.), sarkofag i kartonaż wraz z mumią kapłanki Asetemachbit (X/IX wiek p.n.e.), sarkofag z mumią młodej kobiety Tachenemti (2. połowa VIII wiek p.n.e.), fragment tkaniny całunowej z głową bogini Nut (II wiek n.e.) oraz dwa portrety mumiowe mężczyzny i kobiety (początek III wieku n.e.).

Tę część ekspozycji uzupełniają tablice z wynikami badań radiologicznych i tomografii komputerowej mumii Tachenemti.

Zabytki bliskowschodnie reprezentuje zespół ceramiki pochodzący z terenów Palestyny datowany na II tysiąclecie p.n.e. Cennym obiektem jest fenickie naczynie z brązu służące do składania ofiary płynnej (libacji) znalezione na Cyprze (VII wiek p.n.e.) oraz kilka stel punickich z Kartaginy (Tofet Salambo, III-II wiek p.n.e.).

Do najważniejszych zabytków etruskich należą dwie złote bransolety (VIII/VII wiek p.n.e.), terakotowa pokrywa tzw. urny kanopskiej w formie głowy męskiej (2. połowa VI wieku p.n.e.), bardzo rzadkie reliefowe zwierciadło z brązu ze sceną uwalniania Prometeusza przez Heraklesa i Kastora (Vulci, połowa IV wieku p.n.e.) oraz trzy terakotowe sarkofagi.

Organizator: Muzeum Książąt Czartoryskich

Miejsce: I piętro dawnego Arsenału Miejskiego