Zbiory z zakresu etnografii są gromadzone od momentu założenia Muzeum Zamojskiego w 1926r. W początkowym okresie jego działalności nie było wydzielonej ekspozycji etnograficznej czy tez odrębnego działu związanego z kulturą ludowa. Eksponaty miały obrazować całokształt kultury regionu. Muzealia z zakresu etnografii, zgromadzone w okresie międzywojennym, stanowiły dużą część pozyskanych wówczas zbiorów.

Zgromadzono wtedy kolekcje XIX -wiecznej ludowej rzeźby sakralnej z nieistniejących już ośrodków rzeźbiarskich w powiatach biłgorajskim i hrubieszowskim. Zgromadzono także kolekcje ceramiki ludowej z ośrodków w Bidaczowie Starym i Łążku Ordynackim, obrazujące ich działalność na przełomie XIX i XX wieku.

Zapoczątkowano także kolekcje XIX wiecznych strojów ludowych. Po 1978 r. pozyskano dla Muzeum Zamojskiego kolekcje współczesnej rzeźby i malarstwa ludowego oraz eksponaty z zakresy plastyki obrzędowej i gospodarstwa domowego. Na szczególna uwagę zasługują obrazy olejne z XVIII i XIX w., przedstawiające: Matkę Boską Krasnobrodzką oraz obraz na desce Arma Christi".

W części południowo- wschodniej tereny Zamojszczyzny zamieszkiwane były przez ludność wywodzącą się z grupy etnicznej Rusinów, na pozostałym terenie mieszkali potomkowie Lublinian zaliczani do ludności małopolskiej. Wyróżnia się tutaj cztery grupy kostiumologiczne: strój biłgorajski, zamojski, tarnogrodzki, noszone przez Lublinian i strój hrubieszowski będący ubiorem pogranicza lubelsko-ukraińskiego.

Strój z okolic Biłgoraja był prawie w całości wytwarzany w obrębie własnego gospodarstwa. Z nielicznymi wyjątkami tkaniny wykonywane były przez kobiety, one też same szyły poszczególne elementy strojów, z rzadka tylko korzystając usług miejscowego krawca.

Charakterystycznym nakryciem głowy kobiety zamężnej była chamełka, czyli krążek z łubu lub tektury z naciągniętym nań siatkowym czepeczkiem.

Organizator: Muzeum Zamojskie w Zamościu