Sanktuarium Marszałka Józefa Piłsudskiego - Wystawa stała

"Sanktuarium" zajmuje trzy pomieszczenia w południowo-zachodnim narożniku parteru pałacu biskupów krakowskich w Kielcach: Sanktuarium, Sala Sztandarowa, Baszta (dawny Sklep Skarbowy Pierwszy, Sklep Skarbowy Drugi i Sklepik Pod Wieżą). Uroczyście otwarte 2 października 1938 r., (w okresie II wojny światowej i tuż po wojnie zdewastowane, odtworzone w 1990 r.), utworzone z inicjatywy wojewody kieleckiego dr Władysława Dziadosza (legionista 5 pułku piechoty legionów).

Swój kształt Sanktuarium zawdzięcza warszawskiemu artyście rzeźbiarzowi, Stanisławowi Rzeckiemu, laureatowi konkursu
ogłoszonego przez wojewodę kieleckiego w 1937 r. Artysta znany m.in. z wykonania polichromii kamienic warszawskiego Starego Miasta współpracował z artystą malarzem Wacławem Borowskim, z kieleckim artystą rzeźbiarzem Wincentym Skuczyńskim oraz z konserwatorem okręgowym dr Andrzejem Olesiem. Koncepcję urządzenia Sanktuarium zatwierdziła Rada Artystyczno-Konserwatorską Miasta Kielc, której członkowie gromadzili materiały archiwalne, relacje i wspomnienia. Wejście do Sanktuarium prowadziło od strony południowego dziedzińca, poprzez portal z piaskowca zwieńczony kartuszem z symboliką panopliową, orłem strzeleckim, literą "S" oraz inicjałami "JP". Drzwi wejściowe ozdobiono odznakami 1 Brygady "Za wierną służbę", Krzyżami Legionów i wężykiem generalskim; klamka ma postać stylizowanej głowy orła. Nad wejściem umieszczono (na wysokości I piętra) wykuty w płycie z piaskowca cytat z pieśni IV poematu J. Słowackiego "Beniowski". Podobną symboliką - odznaka I Brygady, litery "S", inicjały "JP" - ozdobiono trzy okna w zachodniej fasadzie pałacu, należące do Sanktuarium i Sali Sztandarowej.

W osobistym pokoju Komendanta z 1914 r. ozdobionym płytami z marmurów bolechowickich, dębnickich i kararyjskich, umieszczono eksponaty stanowiące przedwojenne wyposażenie tego miejsca: w marmurowej niszy pomiędzy oknami brązowe popiersie Marszałka, wykonane przez St. Rzeckiego.