|
Historia grodu w Santoku sięga wieku VIII. Wtedy to, na piaszczystej łasze rozpościerającej się w widłach dwóch rzek - Warty i Noteci - pobudowano pierwszy gród obronny. Najstarszy gród miał mniejsze rozmiary niż zachowane do dzisiaj i widoczne w terenie grodzisko. Otoczony był palisadą z gęsto wbitych obok siebie pali sosnowych. Wejście do grodu znajdowało się w części północno-zachodniej.
Na wystawie prezentowane są ukryte pod ziemią przedmioty i pozostałości, odsłonięte przez archeologów.
|
|
Najstarszy gród santocki pobudowano na szlaku komunikacyjnym, którym podążali z nadbałtyckich ośrodków handlowych w głąb ziem w dorzeczu Odry i Warty przede wszystkim kupcy handlujący towarami pochodzącymi z najodleglejszych stron. Niektóre z tych cennych towarów pozostawiali mieszkańcom grodu. Poświadczają to liczne znaleziska przedmiotów z najstarszych nawarstwień grodziska.
Znajdowane tam tkaniny wełniane, paciorki szklane, czy z kamieni półszlachetnych, a także pięknie wykonane grzebienie z poroża, docierały do Santoka z Fryzji, Jutlandii, Skandynawii.
Gród w Santoku mógł pełnić ważną rolę punktu obsługi na szlaku wodnym, gdzie naprawiano łodzie i zaopatrywano żeglarzy w żywność.
Miejsce to było jednak narażone na niebezpieczeństwa i często ulegało pożarom, dlatego też palisadę zastąpiono niebawem solidniejszymi umocnieniami obronnymi - wałem drewniano-ziemnym. Tworzył go nasyp ziemny wzmocniony konstrukcją drewnianą. Najistotniejsze zmiany w układzie przestrzennym grodu w Santoku mają miejsce w latach 60-tych X wieku, kiedy ten ważny gród został przejęty przez państwo Mieszka I. Wzniesiono wtedy wał w konstrukcji tzw. rusztowo-przekładkowej, posadowiony na drewnianych skrzyniach, wypełnionych piaskiem i kamieniami, zabezpieczonymi przed rozsuwaniem specjalnymi drewnianymi hakami. Dodatkowe zabezpieczenie od zewnątrz stanowiła drewniano-ziemna tzw. odsadzka. Niektóre odcinki wału pokrywał płaszcz kamienny, który tworzyły ułożone ściśle obok siebie kamienie.
|
|
Wystawy, imprezy... 
