Wystawa w późnogotyckim wnętrzu dawnego Wielkiego Refektarza (klasztornej jadalni) prezentuje ceramikę używaną w Gdańsku od XV po XX wiek. Podstawą dla utworzenia gdańskiej kolekcji był zbiór Ludwiga Garbego zakupiony w 1881 roku przez władze Gdańska w celu utworzenia Prowincjonalnego Muzeum Rzemiosł Artystycznych. Zbiór Garbego został udostępniony w 1884 roku, obejmował wszystkie typy ceramiki: kamionkę, fajanse, porcelanę i wyroby garncarskie.

Wystawę otwiera majolika z renesansowej Italii, z którą łączyły gdańszczan silne więzy kulturalne. Dalej pokazane zostały w siedmiu gablotach słynne fajanse z Delft (delfty) a następnie chętnie używana w Gdańsku kamionka nadreńska. Środkową część ekspozycji zajmują kafle piecowe od XV-XVIII wieku oraz piece i naczynia z warsztatów gdańskich. Prezentowane są także fajanse z Niemiec, Szwecji, Francji i Anglii.

Ekspozycję zamyka najszlachetniejszy z typów ceramiki, porcelana. Obok porcelany chińskiej eksponowane są wyroby pochodzącej z największych manufaktur europejskich w Miśni i Berlinie. Po wojnie znalazła się na naszym terenie także porcelana z Wiednia oraz z wytwórni wołyńskich w Korcu i Baranówce. Ostatnimi akcentami są wyroby wytwórni cesarskiej w Kadynach oraz figury z fabryki w Pacykowie koło Stanisławowa. Uwagę zwiedzających zwracają szczególnie białe figury porcelanowe wykonane według projektów Ernsta Barlacha.

Począwszy od XV w. do Gdańska napływały przede wszystkim drogą morska liczne importy ceramiczne z krajów, z którymi miasto nasze łączyły więzy handlowe, kulturalne i religijne. Do krajów tych należały przede wszystkim: Holandia, Niemcy, Szwecja i Anglia. Poprzez te kraje docierała do portu w Gdańsku także porcelana z Dalekiego Wschodu, z Chin i Japonii. Ceramika z tych krajów służyła gdańszczanom, a w XIX wieku zaczęto gromadzić ją w zbiorach prywatnych a następnie także muzealnych, dokąd napływała w formie zakupów i cennych niekiedy darów.

Organizator: Muzeum Narodowe w Gdańsku