Ekspozycja prezentuje fajki historyczne, fajki z fortów Twierdzy Przemyśl oraz "walatówki". Na wystawie wyodrębniono fajki gliniane: jednorodne z wytwórni w Zborowskiem (poł. XVIII - poł. XIX w.) oraz lulki, tj. główki fajek złożonych - pochodzą one głównie z wytwórni austro-węgierskich; najstarsza została wydatowana na koniec XVII w. Cenny zbiór stanowią fajki z pianki morskiej, wśród nich wyróżniają się: milenijna węgierska, biedermeierowskie oraz fajki "z fałszywą datą".

Przemyśl jest starym ośrodkiem fajkarskim. Wiadomo, że już w połowie XIX wieku działały tutaj warsztaty wytwarzające fajki drewniane. Pod koniec wieku ich aktywność osłabła. Odrodzenie tej gałęzi rzemiosła nastąpiło w początkach wieku XX za sprawą Wincentego Swobody, przybysza zza południowej granicy, który osiedliwszy się w Przemyślu otworzył wytwórnię fajek. Niestety, nie mamy pełnego wyobrażenia o tym, jak jego wyroby wyglądały, gdyż pozostały po jego działalności tylko nieliczne dokumenty.

Na pierwszej kondygnacji, na planszach z fotografiami wykonanymi w obu przemyskich i w taciszowskiej ludwisarni Felczyńskich przedstawiono cykl produkcyjny dzwonu. Cykl ten nie zmienił się od średniowiecza. Produkcje rozpoczyna się od lepienia glinianego rdzenia, który nadaje formę wnętrzu dzwonu. Ostateczny kształt rdzenia formuje obrotowy wzornik-szablon. Potem na rdzeniu, również za pomocą obrotowego szablonu, kształtuje się gliniany pierwowzór przyszłego dzwonu tzw. "dzwon fałszywy".