|
|
Pradzieje Pomorza Gdańskiego | |
Wystawa stała - otwarta (1924, 0.37)archeologiczna, historyczna
|
|
Wystawa prezentuje najdawniejsze dzieje Pomorza Gdańskiego od epoki kamienia, poprzez epokę brązu, żelaza do wczesnego średniowiecza. Jest najważniejszą stałą ekspozycją Muzeum. Przybliża odrębny i specyficzny charakter miejscowych społeczeństw pradziejowych. Powstała między innymi dzięki wieloletnim badaniom archeologicznym prowadzonym przez Muzeum Archeologiczne w Gdańsku. Ponadto szereg eksponatów pozyskano od ofiarodawców, współpracujących z naszą instytucją.
|
Najstarsze odkryte ślady po człowieku, pochodzą z przełomu X i IX tysiąclecia p.n.e. czyli z paleolitu schyłkowego. Należą do nich grociki krzemienne pozostawione przez łowców reni-ferów, którzy dotarli tutaj w poszukiwaniu pożywienia.
W okresie między VIII a V tys. p.n.e. bytowały na Pomorzu Gdańskim wyspecjalizowane grupy myśliwych i zbieraczy, prowadzących koczowniczy tryb życia. Badania na obozowi-skach tych społeczeństw dostarczyły licznych narzędzi krzemiennych do obróbki skór i drew-na oraz różnego typu broni niezbędnych do polowań na zwierzynę leśną.
U schyłku neolitu pojawiła się ludność o specyficznym morskim charakterze gospodarki i zajęła obszar nad Zatoką Gdańską.. Podstawą jej bytu stanowiła eksploatacja nadmorskiego środowiska naturalnego. Osady lokowane w pobliżu wody, umożliwiały prowadzenie intensywnego łowiectwa morskiego na foki i morświny oraz rybołówstwa. Ludność ta określana jako kultura rzucewska, znała osiągnięcia charakterystyczne dla neolitu, takie jak gładzenie narzędzi kamiennych, czy lepienie naczyń glinianych. Dużą rolę w jej gospodarce odegrała obróbka miejscowego bursztynu, z którego wyroby znajdowane są w obrębie osad nad Zatoką Gdańską a także na stanowiskach innych kultur, co wskazuje na to iż mógł on być przedmiotem wymiany handlowej.
|
|
| |
|
   |
|
|
|
|
|