Na parterze urządzone są cztery izby przecięte obszerną sienią, z której do najważniejszego pokoju na poddaszu prowadzą drewniane schody. Każda z izb ukazuje św. Maksymiliana w inny sposób. Jest tutaj pokój życia, pokój duchowości, kuchnia, pokój tradycji miasta oraz pokój narodzin. Pokój życia przedstawia całe życie i działalność świętego poprzez eksponaty związane z okresem dzieciństwa i młodości, z największym dziełem jego życia jakim był Niepokalanów, z misją w Japonii i męczeńską śmiercią.

Adekwatnie do tematu wystawy znajdują się na niej wytwory wszystkich dziedzin sztuki ludowej uprawiane na terenie regionu sieradzkiego. Bogato prezentowany jest strój ludowy, na podstawie którego (w oparciu o tkaninę i haft) zaznaczone są granice regionu sieradzkiego. Ponad to prezentowane są takie dziedziny sztuki ludowej jak: garncarstwo, zdobnictwo, zdobnictwo obrzędowe, rzeźba, oraz narzędzia rolnicze i sprzęty gospodarstwa domowego.

Stała wystawa historyczna, ukazująca dokumenty, fotografie, obrazy związane z wybitnymi znawcami i badaczami ziemi sieradzkiej. Dzięki ich zbiorom oraz działalności poszukiwawczej, badaniom historycznym i folklorystycznym powstało Muzeum w Sieradzu. Na wystawie pojawiają się takie postacie jak: Antoni Paparona Pstrokoński, którego materiały historyczne trafiły do Muzeum Czartoryskich w Krakowie; Edmund Stawiski - autor pierwszej publikacji archeologicznej z terenów sieradzkiego.

Część ekspozycji muzealnej zajmuje rekonstrukcja XIX-wiecznego wnętrza aptecznego. Meble (szafy i lady) są autentyczne i pochodzą z apteki, która istniała w Sieradzu od lat siedemdziesiątych XIX w. Pozostałe, drobniejsze elementy wyposażenia (opakowania apteczne, moździerze, wagi i inne) są przede wszystkim z I poł. XX w. i stanowią kolekcję muzealną.

Ekspozycja stała działu sztuki znajduje się w salach na parterze budynku przy ulicy Dominikańskiej 2. Na uwagę zasługują portrety sarmackie z XVIII i XIX wieku z wizerunkami przedstawicieli rodów szlacheckich zamieszkujących ziemię sieradzką oraz XVII i XVIII-wieczne portrety trumienne i kolekcja rzeźby sakralnej reprezentującej epokę średniowiecza, renesansu i baroku. Wystawę uzupełniają pojedyncze, lecz ciekawe i cenne obiekty, a wśród nich: ornat z wyobrażeniem Madonny Apokaliptycznej z XV w

Wystawa zabytków archeologicznych w budynku głównym MOS ilustruje proces formowania się i rozwoju w średniowieczu Sieradza oraz dzieje jego bezpośredniego zaplecza społeczno - gospodarczego. Liczne zabytki (ceramika, narzędzia, broń, ozdoby, pieniądze) pochodzące zarówno z badań własnych Muzeum jak i z przekazów po badaniach milenijnych dotyczą zarówno najstarszego Sieradza, o którym pierwsza wzmianka pochodzi z Bulli papieża Innocentego II wydanej w 1136 r.

Wystawa stała "Życie ludzi w pradziejach" została zorganizowana na bazie zbiorów własnych MOS w 1997 r. Przedstawia wybrane aspekty codziennego życia ludzi od epoki kamienia do początków chrześcijaństwa. W pierwszej sali zaprezentowano zagadnienia ogólne, takie jak periodyzacja dziejów, pochodzenie człowieka, epoka kamienia w okolicach Sieradza oraz rozprzestrzenianie stanowisk archeologicznych na terenie byłego województwa sieradzkiego.