Wystawa została pomyślana jako całościowa prezentacja pradziejów Opolszczyzny poczynając od ok. 300 000 lat temu do czasów wczesnego średniowiecza. W przejrzysty sposób przedstawione są na ekspozycji zmiany, które zachodziły we wszystkich dziedzinach życia w kolejnych epokach: kamienia, brązu i żelaza. Podstawowym źródłem przekazu o formach osadnictwa, budowie domów, zdobywaniu pożywienia i surowców, z których wytwarzano przedmiotu codziennego użytku, broń czy ozdoby.
wystawa stała - historyczna, militaria, rzemiosło, makieta
Na wystawie prezentowane są zabytki odkryte w trakcie wieloletnich badań archeologicznych przeprowadzonych w grodzie na Ostrówku w Opolu. W trakcie tych badań pozyskano ogromną ilość źródeł do poznania dziejów wczesnośredniowiecznego grodu, jego systemu obronnego, rozplanowania zabudowy, wyposażenia domów Odkryte dobrze zachowane elementy drewniane pozwoliły na rekonstrukcję wału grodu, moszczonych dranicami ulic i placów oraz budynków wznoszonych z belek w konstrukcji zrębowej.
W atrakcyjnej, czytelnej i łatwej w odbiorze formie wystawienniczej prezentowany jest Białystok w okresie największego rozkwitu w II poł. XVIII w., kiedy zyskał renomę jednej z najpiękniejszych siedzib magnackich w ówczesnej Polsce, wzbudzającej podziw nie tylko rodaków, ale i cudzoziemców. Na makiecie o wymiarach 5m x 3,5 m zamieszczono większość elementów odczytanych z tych dokumentów, pozwalających na przedstawienie możliwie pełnego obrazu miasta i rezydencji Jana Klemensa Branickiego.
Ekspozycja, na której prezentowane są prace malarzy tworzących w Białymstoku w okresie międzywojennym Józefa Blicharskiego (w latach 1920-1939 pracował jako nauczyciel rysunków w Męskim Seminarium Nauczycielskim i w Gimnazjum im. J.Piłsudskiego w Białymstoku), Eugeniusza Marcina Kazimirowskiego (od 1936r. zamieszkał w Białymstoku), Czesława Sadowskiego (od 1930 r. mieszkał w Białymstoku) i Józefa Jana Zimmermana (od 1915 r. na stałe zamieszkał w Białymstoku).
Ekspozycja pokazuje, jak na początku XX wieku mieszkali bogaci białostoczanie. Prezentowane na wystawie meble, przedmioty użytkowe, fotografie i obrazy stanowią kolekcję tworzoną w Muzeum Podlaskim w Białymstoku od 1949 r. Przedmioty te, w zdecydowanej większości, znajdowały się niegdyś w białostockich domach i mieszkaniach. Na parterze trzy pokoje, położone od frontu i rozmieszczone w amfiladzie, stanowiły reprezentacyjną część mieszkania. Dlatego urządzone w nich zostały salony i jadalnia.
Zbiory Gabinetu liczą obecnie ponad 140 000 obiektów, w tym ok. 95 000 monet, ok. 10 000 medali, medalików, orderów, odznak, ponad 1700 plakiet i medalionów, blisko 20 000 papierowych znaków pieniężnych ( banknotów, bonów, akcji, cegiełek), ok. 3 500 zabytków sfragistycznych ( tłoków pieczętnych, pieczęci, odbitek) oraz odlewy gipsowe monet i medali i inne. Zbiory Gabinetu Numizmatycznego MNP posiadają podstawowe znaczenie dla numizmatyki polskiej. Gromadzenie go sięga roku 1857.
Zbiory plakatu, drugie tego typu w Polsce, zawierają obecnie 37.000 tytułów, w tym 15.800 plakatów polskich i 21.200 zagranicznych. Najstarszy plakat pochodzi z 1883 r., a wśród autorów zgromadzonych prac są nazwiska: T.T. Heinego, L. Hohlweina, J. Klingera, J.M. Olbricha i A.M. Cassandre'a. Od 1968 r. dbano o systematyczny dopływ najbardziej wartościowych pozycji spośród aktualnie wydawanych plakatów polskich, a w zakresie plakatu obcego podjęto starania o pozyskiwanie nowych obiektów.
Gabinecie Rycin znajduje się blisko 50.000 obiektów od XV w. do współczesności. Obok rysunków i prac graficznych są to albumy, książki z rycinami, faksymilia, ekslibrisy i płyty graficzne. Na tę całość składa się pięć kolekcji: tzw. kolekcja muzealna, kolekcja Towarzystwa Przyjaciół Nauk, kolekcja Fundacji Raczyńskich, tzw. kolekcja gołuchowska - Izabeli z Czartoryskich Działyńskiej oraz kolekcja portretów pochodząca z Czerniejewa. W zbiorze grafik liczy ponad 40.000 prac.
Kolekcja Atanazego hrabiego Raczyńskiego (1788-1874), stanowiąca własność Fundacji im. Raczyńskich, znajduje się w muzeum poznańskim od momentu jego otwarcia w 1904 roku. O jej randze świadczy głównie znakomity zbiór dzieł mistrzów włoskiego renesansu i hiszpańskiego baroku, ale także malarzy niemieckiego romantyzmu. Po wojnie w ekspozycji znalazły się także w części obrazy ze zbiorów Czartoryskich w Gołuchowie, jak również obiekty z zabezpieczonych kolekcji poziemiańskich z terenu Wielkopolski.
w kolekcji znajdują się prace najważniejszych artystów polskich reprezentujących różne kierunki i tendencje artystyczne drugiej połowy XX w. Wśród nich znalazły się ciekawe zespoły dzieł Henryka Stażewskiego i przedstawicieli młodszego pokolenia abstrakcjonistów geometrycznych: Ryszarda Winiarskiego, Zbigniewa Gostomskiego, Jerzego Kałuckiego, malarzy zaliczanych do kręgu figuracji lat 60. - m.in. Teresy Pągowskiej, członków Grupy "Wprost", artystów poznańskich (Jerzy Piotrowicz)