Kolekcja obrazów przekazana do zbiorów Muzeum Zagłębia przez żonę artysty prof. Janinę Kraupe - Świderską w 2005 r. Wystawę wzbogacono o obrazy i akwarele zgromadzone już w zbiorach Muzeum na początku lat 80-tych a także pamiątki, rzeczy osobiste Profesora , zdjęcia i fotokopie dokumentów. Prof. Jan Świderski był Honorowym Obywatelem Miasta Będzina, wybitnym malarzem i grafikiem, a także nauczycielem akademickim i teoretykiem sztuki znanym na całym świecie.
Samuel Cygler urodził się w Będzinie 3 listopada 1898r. W 1916 r. zapisał się na Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie do pracowni znanego i cenionego malarza Teodora Axentowicza, a następnie przeniósł się do pracowni prof. Wojciecha Weissa. Równolegle ze studiami kontynuował naukę w szkole średniej. W 1920 r. wyjechał do Niemiec, gdzie dokształcał się w zakresie grafiki i drukarstwa. Zdobyta w Niemczech wiedza zaowocowała wyróżnieniem jego prac graficznych w czasie studiów na ASP.
Ekspozycja prezentuje wyposażenie reprezentacyjnego I piętra Pałacu Mieroszewskich. Umeblowanie stanowią stylowe sekretery, komody i fotele. Wystroju wnętrz dopełniają kominki, rzeźby, oryginalne tkaniny - kobierce, makaty, dywany oraz wyroby rzemiosła artystycznego ze srebra, porcelany i cyny datowane na XVIII, XIX i początek XX wieku, a także piece kaflowe z kamienic mieszczańskich Będzina i Grodźca. Na wystawie zaprezentowano malarstwo portretowe i pejzażowe z poł. XIX wieku.
Wystawa obrazuje historię Będzina od początków istnienia miasta aż po wiek XX. Na uwagę zasługują oryginalne dokumenty będzińskich cechów, w tym przywilej Władysława IV dla cechu szewców z roku 1644, księga cechu szewców z XVIII wieku i przechowywany niegdyś wraz z nią średniowieczny pergamin z zapisem hymnu ku czci św. Katarzyny, patronki cechu. Do najstarszych dokumentów należą mapy, w tym XVII - wieczne mapy Śląska (Konrad Lotter), mapę Nowego Śląska (ok. 1805) oraz plany Będzina (1823).
wystawa stała - militaria, broń, uzbrojenie XVI - XX wiek
W salach zamkowych zgromadzono kolekcję ukazującą rozwój broni i uzbrojenia od XVI do pocz. XX wieku. Zaprezentowano ciekawe okazy broni białej - siecznej i drzewcowej, broń palną, miotającą i elementy uzbrojenia ochronnego. Zbiór składa się w dużej mierze z europejskiej broni regulaminowej, ale zawiera też wiele okazów broni galanteryjnej, myśliwskiej i sportowej - pięknie zdobionej, masą perłową, hebanem i kością. Kolekcja liczy obecnie 350 eksponatów.
Wystawa sztuki dawnej o charakterze wnętrz stylowych z epoki baroku, empiru, biedermeieru, II połowy XIX wieku i secesji. We wnętrzu wyeksponowano własne zabytki działu w tym meble, malarstwo, rzeźbę i rzemiosło artystyczne. Urządzono wnętrza wczesnobarokowe z XVII wieku, pokój empire - sztuka początku XIX wieku, pokój biedermeier z typowymi dla tego okresu meblami i malarstwem, pokój neostylowy - wnętrze mieszkalne okresu historyzmu, pokój secesyjny - zabytki sztuki secesyjnej.
Wystawa stanowi rekonstrukcję XX wiecznego zakładu szewskiego. Zawiera pełne jego wyposażenie we wszystkie sprzęty, narzędzia i maszyny. Przy drzwiach, pod oknem stoi stół z uniesionym brzegiem i szufladami. Przy nim wygodny, wyplatany z pasów parcianych stołek. Na stole i na półce drobne narzędzia do naprawy obuwia. Są wśród nich: młotek ze specjalnie uformowanym lekkim obuszkiem, zaopatrzony z jednej strony w duży płaski stalowy łebek, z drugiej w szpic przydatny przy wyjmowaniu gwoździ.
Trzon stałego wyposażenia kuźni stanowi palenisko umiejscowione w ścianie szczytowej, wykonane z cegieł. Nad nim komin dymny z kapturem (okapem) z blachy. W piecu znajduje się kotlina, czyli ognisko - miejsce, gdzie pali się ogień. Od spodu w ognisku jest otwór, który ma połączenie z miechem dostarczającym powietrze do ognia. Po prawej skrzynia na opał. Przed paleniskiem ręcznie dłubane korytko na wodę do hartowania obrabianego metalu. W bezpośrednim sąsiedztwie łopatka i pogrzebacz.
Wystawa prezentowana jest w zabytkowej zagrodzie rybackiej, obrazuje najciekawsze dziedziny jamneńskiej kultury materialnej, obrzędowości i sztuki. Zgromadzone eksponaty (448) pochodzą z początku XIX w. do poł. XX w. Najstarsze zabytki datowane są na I i II poł. XVIII w. Grupa jamneńska stanowi fascynującą wyspę w kulturze ludowej Pomorza. Była to społeczność zamieszkująca podkoszalińskie wsie Jamno i Łabusz (gdzie dominantem była wieś Jamno) leżące nad brzegiem jeziora Jamno.
Najstarsze monety pochodzą ze starożytnego Rzymu, w tym liczący 216 monet fragment skarbu denarów z I-II w. n.e.znaleziony w Żulicach k. Tomaszowa Lubelskiego (koszalińską część skarbu wraz z katalogiem monet opracowała B. Mielniczuk, Skarb rzymskich denarów I-II w. n.e. z Żulic, województwo zamojskie, w Muzeum Okręgowym w Koszalinie, "Koszalińskie Zeszyty Muzealne" 1997 (nr 21), s. 261-295). Na wystawie pokazano 1603 monety i 286 medali. Eksponaty ułożone są w porządku chronologicznym.